جراحی آنوریسم مغزی

جراحی آنوریسم مغزی

تا زمانی که آنوریسم مغزی بسته نشده باشد خطر خونریزی مجدد از آن بیمار را تهدید میکند و با درنظر گرفتن شرایط عمومی بیمار و خطرات جانبی بیهوشی بهتر است در اولین فرصت درمان قطعی و جراحی آنوریسم مغزی صورت گیرد.

دو روش برای بستن این محفظه پر از جریان خون وجود دارد: درمان جراحی باز و درمان از داخل رگ. روش جراحی باز در چند دهه اخیر درمان اصلی آنوریسم مغزی بوده و جان بیماران را نجات داده است. در این جراحی، پس از بازکردن جمجمه و پرده‌های اطراف مغز،زیر دید میکروسکوپ، عروق مغزی دیده و سپس آنوریسم پیدا میشود و در نهایت با وسیله‌ای فلزی به نام “کلیپس آنوریسم“، گردن این بادکنک گرفته میشود تا جریان خون به داخل آن متوقف گردد. برخلاف انواع قدیمی تر کلیپس، در تکنولوژی جدید کلیپسها، آلیاژ بکار رفته تداخلی با انجام ام آر آی بعد از عمل که ممکن است به هر دلیل برای بیمار لازم باشد ایجاد نمیکند. لازمه انجام موفق این جراحی، ظرافت دست و تجربه کافی جراح مغز و اعصاب در این عمل است تا از صدمه عروق طبیعی و بافت مغزی خودداری و گردن آنوریسم بطور کامل بسته شود.

کلیپس آنوریسم مغزی
نمای شماتیک از نحوه بستن آنوریسم با کلیپس جراحی
عمل جراحی آنوریسم
نمای حین عمل آنوریسم درست پیش از قرار دادن کلیپس روی آن

درمان دیگری که در دهه اخیر بیش از قبل مورد توجه قرار گرفته، به صورت آنژیوگرافیک و از داخل رگ انجام میگیرد. در این روش، لوله ظریف آنژیوگرافی از داخل رگ پا وارد شده و به عروق مغزی و آنوریسم رسانده میشود و سپس سیمی بسیار ظریف با حالت فنری به نام “کویل” به داخل آنوریسم فرستاده شده تا فضای آنوریسم پر از کلافه‌ای فلزی گردد. به این ترتیب جریان خون داخل آنوریسم کم شده و لخته تشکیل میدهد و خطر خونریزی از آن برطرف میگردد.

کویل مغزی
نمای شماتیک نحوه پرکردن فضای آنوریسم با سیم فنری نازک (کویل)
کلیپس و کویل
ابزارهای مورد استفاده در جراحی باز و بسته آنوریسم مغزی: کلیپس و کویل

مطالعات زیادی برای مقایسه این دو روش صورت گرفته و هنوز هم در جریان هستند و هر کدام از این دو، معایب و مزایای خود را دارند. انتخاب یکی از این دو روش بستگی به نوع، محل، سایز و سایر ویژگیهای آنوریسم و شرایط عمومی بیمار مثل همزمانی بیماریهای قلبی، ریوی، کلیوی و امکانات موجود دارد. در واقع بعضی آنوریسمها قطعا به روش باز بهتر درمان میشوند، در برخی روش داخل رگی لازم است و بعضی را میتوان به هر دو روش درمان کرد که انتخاب آن به نظر پزشک و بیمار بستگی دارد. جراحی باز با خطر حین عمل بیشتری برای بیمار همراه است، خطر عفونت، آسیب مغزی، مراقبت بیشتر بعد عمل و … این خطرات بصورت کلی در روش بسته کمتر خواهند بود اما از سوی دیگر مطالعات نشان داده‌اند که موفقیت جراحی باز برای درمان قطعی آنوریسم در دست یک جراح مغز و اعصاب پنجه طلا بیشتر بوده و امکان بزرگ شدن آنوریسم در سالهای بعد (به عبارتی عود آن) و خطر خونریزی مجدد از آنوریسم در روش بسته بیشتر است زیرا در این روش خود آنوریسم بسته نمیشود و داخل آن پر میگردد و ممکن است مجددا داخل قسمتی از آنوریسم جریان خون برقرار یا سایز آن بزرگتر شود. بعلاوه، اگر درمان آنوریسم به روش بسته توسط پزشکی غیر از جراح مغز و اعصاب صورت گیرد، کنترل عوارض ناشی از این درمان مثل خونریزی مغزی حین عمل، توسط سایر متخصصین غیرجراح (متخصص نورولوژی یا رادیولوژی که گاهی درمان آنوریسمها به روش داخل رگی را انجام میدهند) بسیار مشکل و حتی غیر ممکن خواهد بود. به عنوان مثال، اگر در زمان پرکردن آنوریسم با فنر، آنوریسم پاره شده و خونریزی کند، عملا این درمان با مشکل جدی مواجه میشود چراکه دسترسی به فضای جمجمه وجود ندارد و خصوصا پزشک غیر جراح نمی تواند بصورت اورژانسی اقدام به جراحی باز و کنترل خونریزی از طریق بازکردن جمجمه کند و کنترل خونریزی از داخل رگ هم بسیار سخت خواهد خواهد بود.
بطور خلاصه میتوان گفت جراحی باز آنوریسم مغزی با خطر حین عمل بیشتری همراه است اما جراحی بسته داخل رگی خطر بیشتری در مورد عود و رشد مجدد آنوریسم در آینده دارد.

مقایسه دو روش درمانی آنوریسمهای مغزی
مقایسه دو روش درمانی آنوریسمهای مغزی
3.2/5 - (9 امتیاز)