تنگی کانال نخاعی گردن چیست ؟ علائم، تشخیص، درمان

گردن درد این روزها یکی از بیماری‌های شایع مزمن در بین افراد است. از آنجایی‌ که استفاده از گوشی‌های تلفن همراه و لپ‌تاپ بیش از اندازه شده و والدین نگران آسیب‌هایی به گردن در کودکان و نوجوانان هستند. در هر حال دردهای گردنی می‌تواند دلایل متفاوتی داشته باشد که یکی از آن‌ها، تنگی کانال نخاعی گردنی است. این اصطلاح به طیف وسیعی از علائم اشاره دارد که در ادامه قصد داریم با خود بیماری و علائم آن بیشتر آشنا شوید. پس‌ از آن علل به وجود آورنده بیماری و راه‌های درمان را نیز با شما به اشتراک می‌گذاریم.

آناتومی ستون فقرات در ناحیه گردنی

ستون فقرات یکی از قسمت‌های مهم و حیاتی بدن است که از ترکیبی از استخوان‌ها، مهره‌ها، عصب‌ها، و بافت‌های نرم مانند غضروف تشکیل شده است. در ناحیه گردن، ستون فقرات از هفت مهره ساخته شده است که به طور توالی با حرف های C1 تا C7 شناخته می‌شوند. مهره اول ستون فقرات که به آن اطلس گفته می‌شود، به صورت استثنایی است و نقش مهمی در حرکت سر و گردن دارد. همچنین، غضروف‌های بین مهره‌ها به نام دیسک‌ها که به عنوان پدیده‌های میان مهره‌ای شناخته می‌شوند، وجود دارند و به منظور جذب فشار و ایجاد انعطاف‌پذیری بین مهره‌ها و کاهش اصطکاک در حرکت ستون فقرات مورد استفاده قرار می‌گیرند. ستون فقرات در ناحیه گردن نقش بسیار مهمی در پشتیبانی و حمایت از سر، انتقال پیام‌های عصبی، و انجام حرکات گردن دارد که برای حفظ سلامت و عملکرد بهینه بدن بسیار حیاتی است.

تنگی کانال نخاعی گردن چیست ؟

تنگی کانال نخاعی گردن یک وضعیت پزشکی است که در آن فضای موجود در کانال نخاعی در ناحیه گردن کاهش می‌یابد. این وضعیت معمولاً ناشی از فشار  بر روی نخاع و عصب‌ها به علت عواملی مانند تنگی طبیعی کانال نخاعی، بیماری‌های التهابی، تروما و آسیب‌های مختلفی و تومور های نخاعی گردن ایجاد شود این فشار اضافی می‌تواند به علائمی مانند درد، محدودیت حرکت، ضعف عضلات، و در موارد شدیدتر، عوارض عصبی منجر شود. درمان تنگی کانال نخاعی گردن ممکن است از روش‌های مختلفی از جمله فیزیوتراپی، داروها، تزریقات موضعی، و در موارد شدیدتر، جراحی استفاده شود، هدف اصلی آن برطرف کردن فشار اضافی بر روی نخاع و عصب‌ها و بهبود علائم بیمار است.

علت های مهم و اصلی در ابتلا به بیماری تنگی کانال نخاعی گردن چیست ؟

تنگی کانال نخاعی گردن یک وضعیت پزشکی پیچیده است که معمولاً از چندین عامل ناشی می‌شود. از جمله علل اصلی و مهم در ابتلا به این بیماری می‌توان به عوامل زیر اشاره کرد:

• پیری طبیعی غضروف ها : با پیری، غضروف‌های موجود بین مهره‌ها ممکن است فرسوده شده و به دنبال آن، فضای موجود در کانال نخاعی کاهش یابد که می‌تواند منجر به فشار بر روی نخاع و عصب‌ها شود.
• پیری طبیعی لیگامان ها : لیگامنت‌ها، ساختارهایی که مهره‌ها را با یکدیگر متصل می‌کنند، ممکن است به دلیل آسیب‌های مختلفی از جمله آسیب  یا پیری  فشرده شوند که باعث تنگی کانال نخاعی شده و فشار بیشتری بر روی نخاع اعمال می‌کنند.
• توده‌های ناحیه گردنی: وجود تومورها یا سایر توده‌ها در ناحیه گردن می‌تواند فضای موجود در کانال نخاعی را کاهش دهد و فشار بر روی نخاع و عصب‌ها ایجاد کند.
• ژنتیک : شاید بتوان گفت که مهمترین عامل زمینه ساز برای ابتلا به این بیماری، ژنتیک بیمار باشد. به عبارت دیگر در برخی از خانواده‌ها، فضای کانال نخاعی گردن و همچنین تنگی کانال نخاع کمر به صورت مادرزادی محدود بوده و به این دلیل این افراد بیشتر از سایرین دچار این بیماری می‌شوند. همچنین زمینه ژنتیکی می تواند سبب ضعف و مستعد بودن دیسک‌های بین مهره‌ای، رباط‌ها و مفاصل برای آسیب‌دیدن و ایجاد تنگی کانال شود.
• فعالیتهای فیزیکی : انجام فعالیتهای فیزیکی فراتر از توان ستون فقرات مانند بلند کردن اجسام سنگین و ورزش کردن خارج از اصول و علم آن بدون درنظر گرفتن وضعیت فیزیکی فرد، همگی در آسیب دیدن ستون فقرات و ایجاد بیماری موثر هستند
• سیگار : مصرف سیگار عامل دیگری است که با اختلال در خونرسانی رباط‌ها و مفاصل آنها را مستعد آسیب می‌نماید.
• ضربه به ستون فقرات : ضربه به ستون فقرات است که ممکن است باعث آسیب به قسمت‌های مختلف شده و فرد را مستعد تنگی کانال نماید.

تشخیص دقیق و درمان مناسب این بیماری بستگی به شناسایی دقیق علل و عوامل مرتبط با هر بیمار دارد، که معمولاً توسط جراح مغز و اعصاب انجام می‌شود.

علائم شایع تنگی کانال نخاعی گردن چیست ؟

همانطور که ذکر شد تنگی کانال گردن بخشی از روند آرتروز ستون فقرات گردنی است. علامت اولیه در آرتروز هر قسمت از بدن درد در آن ناحیه بوده که معمولا با فعالیت فیزیکی افزایش می‌یابد. در این بیماران هم ابتدا به صورت خفیف و بعد به صورت شدید، درد در ناحیه گردن و گاهی شانه‌ها و حتی پشت سر یا بین دو کتف احساس می‌شود. این درد ثانویه به ساییدگی و آسیب دیدگی مفاصل ستون فقرات است. طبیعتاً مراحل اولیه بروز آرتروز ستون فقرات با درد خفیفی همراه است که در صورت بررسی و تشخیص زودهنگام آن میتوان درمان صحیح را آغاز کرده و از پیشرفت بیماری جلوگیری نمود.

اما در صورتی که بیماری آرتروز و تنگی کانال گردنی به پیشرفت خود ادامه دهد، به تدریج فضای داخل کانال که از آن نخاع عبور می‌کند و همچنین فضاهای کوچک بین مهره‌ها که ریشه‌های عصبی از طریق آنها از کانال نخاعی خارج و وارد دست‌ها می‌شوند توسط زوائد استخوانی و مفاصل بزرگ شده و رباط‌ها تنگ گشته و به این ترتیب بیمار ممکن است دچار درد و احساس گزگز یا خواب‌رفتگی در یک یا دو دست خود می‌شود. این احساس خواب‌رفتگی معمولاً با فعالیت روزمره و فشارهای فیزیکی بیش از توان ستون فقرات تشدید می‌گردد و بیمار را ناچار به استراحت می کند.
در صورتی که بیماری به مراحل پیشرفته‌تر برسد، شاهد فشار روی خود نخاع خواهیم بود. فشار روی نخاع سبب علائمی می‌شود که دیگر محدود به دست‌ها نیست و تمام قسمت‌های بدن از گردن به پایین را درگیر می‌کند. در ابتدا بیمار دچار گزگز و خواب‌رفتگی در چهار اندام می‌گردد و ممکن است در هنگام راه رفتن کنترل صحیحی روی حرکت پاها نداشته و گاهی تعادل خود را از دست بدهد. این اتفاق به دلیل درگیر شدن الیاف عصبی نخاعی که مسئولیت حرکت و کنترل تعادل در راه رفتن توسط اندام‌های تحتانی را به عهده دارند اتفاق می‌افتد. همچنین ممکن است کنترل حرکات دست‌ها نیز به تدریج دچار اختلال گردد و در ابتدا بیمار در انجام حرکات ظریف دست‌ها مانند نوشتن یا بستن دکمه‌های لباس دچار مشکل شود.

نهایتاً در مراحل پیشرفته بیماری، فشار روی نخاع آنقدر زیاد است که نه تنها حرکات ظریف دست‌ها و تعادل پاها مختل شده، بلکه توان حرکتی هر چهار اندام به شدت کاهش می‌یابد و بیمار حرکات ساده‌تری مانند غذا خوردن و بلند کردن اجسام سبک را نیز توسط دست‌ها نمی‌تواند انجام دهد و همچنین تدریجا توان راه رفتن را از دست داده و حتی با ایجاد اختلال در کنترل عضلات لگن دچار بی‌اختیاری ادرار و مدفوع می‌گردد.
روندی که ذکر شد از مراحل اولیه تا پیشرفته‌ترین مراحل تنگی کانال گردنی بود که هر زمان بیماری تشخیص داده شود و درمان آن آغاز گردد می‌توان از پیشرفت به مراحل بعدی جلوگیری نمود؛ لذا توجه فرد بیمار و اطرافیان به علائم ساده‌تر ابتدایی می‌تواند زندگی و عملکرد آینده او را نجات بخشد.

علائم تنگی کانال نخاعی گردن ممکن است بسته به شدت و مکان تنگی، متغیر باشند، اما برخی از علائم شایع شامل موارد زیر می‌باشد:

• درد: درد در ناحیه گردن که ممکن است به سر، شانه‌ها، بازوها و حتی دست‌ها و انگشتان کشیده شود. این درد معمولاً شدیدتر شده و در طول روز یا با حرکت بیشتر بدتر می‌شود.
• ضعف عضلات: شامل ضعف در شانه‌ها، بازوها، دست‌ها و حتی انگشتان، که می‌تواند منجر به مشکلاتی مانند سختی در برقراری تعادل و کنترل حرکات دست شود.
• کاهش حس : کاهس قدرت حسی در ناحیه گردن، شانه‌ها، بازوها و دست‌ها.
• محدودیت حرکت: ممکن است ناشی از درد و ضعف عضلات باشد و باعث محدودیت در حرکت گردن و بازوها شود.
• علائم عصبی: اعمال فشار بر روی نخاع و عصب‌ها می‌تواند به علائمی مانند اختلال در حافظه، مشکلات در کنترل مثانه و روده منجر شود.

تشخیص تنگی کانال نخاعی گردن

تشخیص تنگی کانال نخاعی گردن معمولاً با استفاده از ترکیبی از روش‌های تصویربرداری و ارزیابی بالینی قابل انجام است. تصویربرداری از جمله رادیوگرافی، MRI (تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی) و CT scan (تصویربرداری محاسباتی) می‌تواند اطلاعات دقیقی ارائه دهد در مورد میزان تنگی کانال نخاعی و نقاط فشار بر روی نخاع و عصب‌ها. همچنین، بررسی اعصاب و علائم بالینی مرتبط با تنگی کانال نخاعی گردن، شامل علائم حسی و حرکتی، نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. پزشک ممکن است از آزمون‌های عصبی مانند نوار عصب و عضله برای ارزیابی دقیق‌تر علائم بیمار استفاده کند. در نهایت، ترکیب این اطلاعات با ارزیابی بالینی توسط پزشک متخصص مغز و اعصاب می‌تواند به تشخیص دقیق‌تر و تعیین برنامه‌ درمانی مناسب‌تر کمک کند.

درمان تنگی کانال نخاعی گردن به چه روش های انجام میشود ؟

درمان تنگی کانال نخاعی گردن به روش‌های متنوعی انجام می‌شود که بستگی به شدت و عوامل بیماری دارد. از جمله روش‌های درمانی موثر می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

درمان های غیر جراحی تنگی کانال نخاعی گردن : در مواردی که تنگی کانال نخاعی گردن باعث درد شدید می‌شود، می‌توان از روش‌های مختلف مدیریت درد مانند فیزیوتراپی، استفاده از داروهای ضد التهابی و دردسراقارتمند و یا روش‌های درمانی تحت مشاوره‌ی متخصصین درد استفاده کرد.

جراحی تنگی کانال نخاعی گردن : در موارد شدیدتر تنگی کانال نخاعی گردن که منجر به فشار بیشتر بر روی نخاع و عصب‌ها شده است، جراحی ممکن است لازم باشد. در این روش، جراح متخصص از روش‌های جراحی مختلفی مانند لامینکتومی (برداشتن قسمتی از استخوان گردن)، دیسککتومی (برداشتن قسمتی از دیسک فشرده شده) یا فورامینوتومی (گشودن یا توسعه کانال‌های فورامن نخاعی) استفاده می‌کند تا فشار روی نخاع و عصب‌ها را کاهش دهد.

تغییرات در شیوه زندگی : برخی از تغییرات در روزمره‌ی زندگی می‌تواند به بهبود علائم تنگی کانال نخاعی گردن کمک کند، از جمله حفظ وزن سالم، انجام تمرینات استحکامی و استرچینگ، و اصلاح شیوه خوابیدن و نشستن.

همچنین، همکاری با یک تیم درمانی چند تخصصی شامل پزشک فیزیکی، جراح مغز و اعصاب می‌تواند به بهبود علائم و کاهش تنش و درد کمک کند. درمان مناسب بستگی به شدت بیماری و نیازهای خاص هر بیمار دارد و باید توسط پزشک متخصص تعیین شود.

درمان های غیر جراحی تنگی کانال نخاعی گردن

هدف از درمان تنگی کانال گردن کاهش درد و سایر علائم بیمار و نیز جلوگیری از آسیب نخاع و عصب‌های آن است. در صورتی که شدت تنگی کانال کم باشد و فشار قابل توجهی روی نخاع و ریشه‌های عصبی وجود نداشته باشد، گزینه اول، انجام درمان‌های غیرجراحی خواهد بود. مهمترین اقدام در صورت بروز درد و گزگز یا خواب رفتگی در گردن و دست‌ها استراحت است. با استراحت، فشار از روی دیسک‌ها، مفاصل بین‌مهره‌ای و به دنبال آن، فشار از روی ریشه‌های عصبی نیز برداشته می‌شود و علائم بیمار معمولاً بهبود قابل توجهی پیدا می‌کند. اما معمولاً استراحت به تنهایی کافی نبوده و استفاده از داروهای مختلف مانند ضددردها، ضدالتهاب‌ها، ویتامین‌های گروه ب و سایر مکمل‌ها قسمت مهمی از درمان بیمار را شامل می‌شوند.

پس از استراحت اولیه و استفاده از داروها گاهی لازم است به صلاحدید پزشک روش‌های درمانی فیزیکی نیز به کار گرفته شوند که شایع‌ترین و کاربردی‌ترین آنها فیزیوتراپی، آب درمانی و طب‌ سوزنی است. تمرکز این روش‌های درمانی بر تقویت عضلات حمایت‌کننده از ستون فقرات، برطرف نمودن تحریک عصب‌ها و عضلات مربوط به آنها و از بین بردن اسپاسم عضلات گردن و دست‌ها است.
اما باید به خاطر داشت که پس از انجام درمان علامتی در مراحل ابتدایی تنگی کانال گردن لازم است از پیشرفت بیماری جلوگیری به‌عمل آید. مهمترین اقدام ها برای رسیدن به این هدف، انجام ورزش‌های مناسب و منظم برای تقویت عضلات، پرهیز از واردآوردن فشار بیش از حد توان ستون فقرات روی ناحیه گردن، تغییر شکل زندگی از حالت غیرفعال و نشسته به وضعیتی که حداقل فعالیت روزانه در آن وجود داشته باشد، ترک سیگار، تغذیه مناسب شامل ویتامین‌ها و پروتئین کافی و نهایتا دقت در روند علائم بیماری مانند کاهش علائم یا تشدید و تکرار آنها است که می‌تواند به معنی نیاز به انجام درمانهای جدی‌تر باشد.

شایان ذکر است که در بیماری تنگی کانال گردن در صورت وجود فشار قابل توجه روی عناصر عصبی، تعلل در آزاد کردن نخاع از این فشار و صرفاً تمرکز روی کاهش درد بیمار می‌تواند برای وی گران تمام شود. به عبارت دیگر می‌توان گفت که صرفا در صورتی که تهدید جدی متوجه نخاع و عصب‌های آن نباشد و یا به دلایلی مانند بیماریهای زمینه‌ای متعدد و شدید امکان جراحی وجود نداشته باشد می‌توان برای کاهش علائمی مانند درد، اسپاسم عضلات و گزگز گردن و دست‌ها از جراحی‌های کم‌تهاجمی استفاده نمود.
متاسفانه امروزه شاهد آن هستیم که به دلیل ترس بیماران از انجام جراحی و تبلیغات گسترده و گاهاً ناصحیح در مورد انجام درمان‌های کم‌تهاجمی توسط افرادی که حتی گاهی تخصص مرتبط با این درمان‌ها را هم ندارند، بیماران دچار تنگی کانال گردن در مراحل پیشرفته و پس از آسیب نخاعی غیرقابل برگشت به جراحی اقدام می‌نمایند که طبیعتا سود کمتری از درمان قطعی تنگی کانال با جراحی خواهند برد.

جراحی تنگی کانال نخاعی گردن

جراحی تنگی کانال نخاعی گردن به عنوان یکی از روش‌های موثر مورد استفاده قرار می‌گیرد، به ویژه در مواردی که تنگی شدید باعث فشار بر روی نخاع و عصب‌ها شده و علائم ناتوانی و درد شدیدی را ایجاد کرده است. در این روش جراحی، جراح مغز و اعصاب به منظور کاهش فشار بر روی نخاع و عصب‌ها، بخشی از استخوان‌های گردن را برداشته و فضای تنگ کانال نخاعی  را اصلاح می‌کنند. این فرآیند معمولاً با استفاده از تکنیک‌های مینیمالیستیک صورت می‌گیرد که به بیمار امکان بازگشت به فعالیت‌های روزمره و بهبود سریع‌تر را می‌دهد. پس از جراحی، فیزیوتراپی معمولاً به منظور بهبود عملکرد حرکتی و تقویت عضلات مورد نیاز است. همچنین، اطمینان از رعایت رژیم تمرینی مناسب و شیوه زندگی سالم پس از جراحی نیز از اهمیت بالایی برخوردار است تا از عود علائم بیماری جلوگیری شود و به بهبودی بیشتر کمک شود.

انجام جراحی از جلوی گردن معمولاً دوره نقاهت کوتاه‌تری داشته و ببمار درد کمتری را پس از عمل تحمل می‌نماید؛ اما در اکثر موارد تنگی کانال گردن، محل تنگی و وسعت آن به صورتی است که جراحی از پشت گردن مورد نیاز خواهد بود. گرچه این جراحی دوران نقاهت بیشتری را لازم دارد اما اگر نیاز به برداشتن فشار از روی نخاع به این روش باشد سودی که بیمار پس از گذراندن دوره‌ی نقاهت می‌برد بسیار زیاد و قابل توجه بوده و ارزش گذراندن این دوره را خواهد داشت.
در هر دو روش در بسیاری موارد لازم است از پروتزهای ستون فقرات برای ثابت کردن مهره‌های درگیر استفاده شود. طبیعتاً استفاده از پروتز با مشکلاتی مانند محدودیت حرکت نسبی (و البته نه‌چندان شدید) و طولانی تر شدن مدت جراحی و نقاهت همراه است اما در صورتی که نیاز به این اقدام باشد عدم استفاده از پروتز می‌تواند منجر به نیاز به جراحی مجدد طی ماه‌ها یا سال‌های آینده گردد که دشواری‌های دو چندانی را به همراه خواهد داشت.
مراقبت‌های صحیح در دوره نقاهت بعد از عمل جراحی تنگی کانال گردن در به‌دست آوردن نتیجه ایده‌آل از این عمل جراحی اهمیت شایانی دارد. استراحت مناسب، استفاده از گردن‌بندهای مخصوص با توصیه پزشک، مصرف منظم داروها، ترک سیگار، انجام فیزیوتراپی بعد از عمل جراحی و نهایتاً مراقبت از ستون فقرات در طولانی مدت با انجام ورزش‌های صحیح و پرهیز از فشارهای فیزیکی بیش از حد، مهمترین گام‌هایی هستند که بیمار میتواند بعد از انجام عمل جراحی برای به‌دست آوردن نتیجه مطلوب برداشته و به خود کمک نماید.

در زیر ویدیویی از جراحی تنگی کانال نخاعی گردن توسط دکتر طبیب خوئی را مشاهده میکنید

عوارض جراحی تنگی کانال نخاعی گردن

عوارض جراحی تنگی کانال گردن، ممکن است به عنوان یکی از جنبه‌های مهم در نظر گرفته شود که باید به دقت مورد بررسی قرار گیرد. این عوارض می‌توانند شامل عوارض عمومی مانند خونریزی، عفونت، خون‌رسانی ناکافی به منطقه‌ی جراحی و تروماهای احتمالی باشند. عوارض خاص مرتبط با جراحی تنگی کانال گردن شامل افزایش درد پس از عمل، احساس تورم و حساسیت در ناحیه‌ی جراحی، و کاهش تا حدی در محدودیت حرکتی گردن می‌شوند. علاوه بر این، در برخی موارد نادر، از جمله عوارض جدی‌تر می‌توان به تضعیف عضلات، آسیب به عصب‌ها و حتی اختلال در حس و حرکت اطراف منطقه‌ی جراحی اشاره کرد. برای کاهش احتمال این عوارض، نیاز است که بیماران به طور کامل با راهکارهای پس از جراحی آشنا شوند و دستورات پزشک را رعایت کنند، همچنین از انجام تمرینات فیزیوتراپی و توصیه‌های پزشکی برای بهبود بیماری استفاده کنند.

مراقبت های بعد از جراحی تنگی کانال نخاعی گردن

مراقبت‌های بعد از جراحی تنگی کانال نخاعی گردن نقش بسیار مهمی در بهبود و بازگشت به سلامتی بیماران دارد. پس از جراحی، بیماران نیازمند مراقبت‌های ویژه‌ای هستند که شامل استراحت کافی، مصرف داروهای تسکین‌دهنده درد، و مراقبت از جای جراحی است. همچنین، اهمیت فیزیوتراپی و تمرینات تقویتی پس از جراحی بسیار بالاست؛ این تمرینات به بازگشت عملکرد حرکتی و قدرت عضلات کمک می‌کنند و از عود علائم جلوگیری می‌کنند. در مراحل اولیه پس از جراحی، توصیه می‌شود که بیماران از فعالیت‌های سنگین پرهیز کرده و به تدریج فعالیت‌های روزمره خود را افزایش دهند. علاوه بر این، مراقبت از زخم جراحی و رعایت دستورات پزشک مهم است تا از عوارض ممکن پس از جراحی جلوگیری شود و فرآیند بهبودی بیمار به‌خوبی پیش برود. همچنین، باید به توصیه‌های پزشک در مورد استفاده از محدودیت‌های حرکتی و نحوه برخورد با موارد ناخواسته پس از جراحی توجه ویژه داشته شود.

درمان خانگی تنگی کانال نخاعی گردن

درمان خانگی برای تنگی کانال نخاعی گردن به عنوان یک رویکرد مکمل و کمکی می‌تواند به بهبود علائم و کاهش درد و ناراحتی کمک کند. از جمله روش‌های درمان خانگی می‌توان به انجام تمرینات و ورزش‌هایی که به تقویت عضلات گردن و پشت کمک می‌کنند، استفاده از سردی و گرمی موضعی برای کاهش التهاب و درد، اعمال ماساژ ملایم در منطقه‌ی گردن، و استفاده از تکنیک‌های ریلکساسیون و تنفس عمیق اشاره کرد. همچنین، استفاده از وسایل و ابزارهایی مانند پتو گرم، بالش‌های خاص، و استفاده از مکمل‌های غذایی مانند اسید آمینه‌ها و ویتامین‌ها می‌تواند در بهبود علائم کمک کنند. اما لازم به ذکر است که قبل از استفاده از هر گونه روش درمانی خانگی، توصیه می‌شود که با پزشک متخصص مشورت کرده و راهنمایی‌های لازم را دریافت کنید تا از اینکه درمان خود را بدون نظر پزشک آغاز کنید و عوارض جدی‌تری را به دنبال داشته باشید، جلوگیری شود.

پیشگیری از تنگی کانال نخاعی گردن

پیشگیری از تنگی کانال نخاعی گردن از اهمیت بسیاری برخوردار است و می‌تواند به جلوگیری از بروز علائم ناراحت‌کننده و مشکلات جدی سلامتی کمک کند. یکی از روش‌های اصلی پیشگیری از تنگی کانال نخاعی گردن، مراقبت از قرارگیری وضعیتی صحیح است. این شامل استفاده از صندلی و میز کار مناسب با ارتفاع مناسب برای جلوگیری از فشار غیرطبیعی بر روی گردن و ستون فقرات است. همچنین، انجام تمرینات تقویتی و انعطاف‌پذیری برای عضلات گردن و پشت نیز می‌تواند به حفظ سلامتی و انعطاف پذیری منطقه‌ی گردن کمک کند. از دیگر روش‌های پیشگیری می‌توان به اجتناب از حمل و نقل بار سنگین به صورت نادرست، استفاده از تکنیک‌های مناسب برای خم شدن و جابه‌جایی اشیاء، و انجام تمرینات و ورزش‌هایی که به تقویت عضلات و افزایش انعطاف پذیری کمک می‌کنند، اشاره کرد. همچنین، ایجاد و حفظ یک سبک زندگی سالم که شامل تغذیه متنوع و منظم، استراحت کافی، و توجه به رفتارهای صحیح در کار و فعالیت‌های روزمره نیز می‌تواند در پیشگیری از تنگی کانال نخاعی گردن موثر باشد.

بهترین دارو برای تنگی کانال نخاعی گردن

تنگی کانال نخاعی گردن ممکن است نیاز به درمان دارویی داشته باشد، اما بهترین دارو برای این بیماری بستگی به علت آن، شدت علائم، و وضعیت فرد مبتلا دارد که توسط پزشک متخصص تعیین می‌شود. برخی از داروهایی که معمولاً در درمان تنگی کانال نخاعی گردن استفاده می‌شوند شامل ضد التهابات غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن، شل کننده های عضلانی، داروهای ضد درد مانند گاباپنتین می‌باشند. همچنین، در مواردی که درد شدید و ناتوانی عضلانی وجود دارد، پزشک ممکن است داروهای تقویت‌کننده عضلات یا داروهایی که برای کاهش التهاب و ورم مورد استفاده قرار می‌گیرند را تجویز کند. اما باید توجه داشت که همه افراد به یک دارو یا درمان واکنش یکسانی ندارند، بنابراین تجویز داروی مناسب توسط یک پزشک متخصص بر اساس وضعیت فرد مبتلا و علایم او انجام می‌شود.

منایع

https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/spinal-stenosis/diagnosis-treatment/drc-20352966