یکی از بیماری‌های آزار دهنده مربوط به ستون فقرات که رنج و زحمت زیادی را به مبتلایان خود تحمیل می‌کند، آرتروز گردن است. این بیماری که با زمینه‌های مختلف رخ می‌دهد، میتواند باعث سفتی و خشکی گردن شده و دامنه حرکتی آن را محدود کند و البته تمام این‌ها در کنار درد فراوان که با هر حرکت نابجایی میتواند به سراغ فرد بیاید و زندگی روزمره وی را کاملاً تحت تاثیر خود قرار دهد. در این مطلب قصد داریم تمام آنچه پیرامون انواع آرتروز گردن، عوامل و علائم ابتلا و روش‌های درمانی لازم است بدانید با شما به اشتراک بگذاریم.
آرتروز گردن چیست؟
ستون فقرات انسان از مهره‌ها، دیسک‌های بین مهره‌ای، رباط‌ها و مفاصلی تشکیل می‌شود که به نرمی قادرند بر روی یکدیگر بلغزند و به حرکات آسان بدن انسان کمک کنند. غضروف‌هایی که سطح مفاصل را می‌پوشانند، توسط کپسول‌هایی مملو از مایع مفصلی احاطه می‌شوند تا اصطکاک بین مفاصل در هنگام حرکت و روی هم لغزیدن استخوان‌ها به کمترین مقدار خود برسد. به این ترتیب، انسان میتواند بدن خود را به هر جهت بدون احساس درد حرکت دهد و حتی متوجه اصطکاک این استخوان‌ها نیز نشود. آرتروز بیماری است که در آن مایع نخاعی بین مفاصل از میان رفته و اصطلاحاً مفصلی دچار خشکی می‌گردد. در این وضعیت حرکت دو مفصل بر روی یکدیگر به سختی انجام می‌گیرد و باعث فرسایش غضروف‌های سر مفاصل نیز می‌گردد. اگر این عارضه در ناحیه سرویکال ستون فقرات یا همان هفته مهره بالایی که به مهره‌های گردنی مشهور هستند رخ دهد، به بیماری حاصل از آن آرتروز گردن گفته می‌شود.
آرتروز گردن با دردی همراه است که به مرور زمان ایجاد می‌شود و به مرور زمان شدت می‌گیرد. این درد به همراه سفتی گردن و کم شدن محدوده حرکتی مهره‌ها بخصوص در محور‌های افقی می‌توانند نخستین و آشکارترین نشانه‌های این بیماری باشند. آرتروز گردن خود انواع مختلفی دارد که در اینجا به معرفی‌شان خواهیم پرداخت:
استئوآرتریت:
زمانی که لایه‌های نرم غضروف موجود بین استخوان‌های قسمت سرویکال ستون فقرات نازک گردد، موجب ساییدگی مهره‌ها بر روی یکدیگر شده و در نهایت، منجر به تورم مفاصل خواهد گردید. همچنین این ساییدگی میتواند باعث شکستگی‌های ریز استخوانی و پراکندگی آن ریزاستخوان‌ها در مایع سینوویال مفصلی شود که به آنها استئوفیت یا خار استخوانی نیز گفته می‌شود.
آرتریت روماتوئید گردن:
یکی دیگر از انواع آرتروز گردن، بیماری التهابی مزمنی به نام آرتریت روماتوئید است که در حقیقت یک بیماری خودایمنی به شمار می‌رود و در آن، سیستم ایمنی انسان به اشتباه به پوشش مفصلی یک ناحیه حمله کرده و به آن آسیب وارد می‌کنند. البته معمولاً آرتریت روماتوئید در ابتدا از مفاصل کوچک مانند انگشتان دست و پا آغاز می‌شود و سپس به دیگر مفاصل نیز سرایت می‌کند.
اسپوندیلوارتریت گردن:
اسپوندیلوارتریت گردن نیز نوع دیگری از آرتروز گردن است که شامل چند نوع بیماری التهابی مانند آرتریت پسوریاتیک و اسپوندیلیت انکیلوزان بوده و تمام آنها مروبط به آسیب بافت پیوندی رباط‌ها، تاندون‌ها و غضروف‌های مفاصل است.
علائم آرتروز گردن
همانطور که پیش‌تر اشاره شد درد نخستین و آشکارترین نشانه بیماری آرتروز گردن است. این درد یک درد ناگهانی نیست که یک روز به سراغ شما بیاید و شما را کلافه کند. درد آرتروز کم کم در بدن انسان پیشرفت می‌کند و ممکن است که فرد با گذر زمان، به خرده خرده دردهایی که در شدت گرفتن هستند عادت کند و تا جایی پیش برود که تحمل این درد از توان انسان خارج باشد. بنابراین اگر دردی در گردن شما وجود دارد که بخصوص در صبح بیشتر است، با گذر ساعات روز کمی بهتر می‌شود و طی ماه‌ها یا سال‌های گذشته بارها به سراغ‌تان آمده، می‌توانید به بیماری آرتروز مشکوک باشید.
همچنین درد آرتروز گردن معمولاً با گرفتگی و سفت شدگی عضلات همراه است. سفت شدگی مذکور ممکن است در آغاز روز شدت بیشتری داشته باشد و در ساعات میانی از میزان آن کم شود. همچنین اسپاسم عضلانی آرتروز گردن میتواند با احساس سوزش داخلی نیز همراه باشد. به علاوه میتواند به شکل سردرد آن هم در قسمت پشت سر و تا میانه مهره‌های گردنی ستون فقرات نمود داشته باشد.
از دیگر نشانه‌های آرتروز گردن که نتیجه همان گرفتگی‌های عضلانی و سفت شدن ماهیچه‌هاست، کند شدن و کم شدن دامنه حرکتی گردن است. اگر نمی‌توانید گردن خود را مثل گذشته حرکت دهید و قدرت مانور کافی در این زمینه ندارید یا اگر زمانی که گردن‌تان لمس می‌شود حساسیت شدیدی پیدا کرده‌اید، این نشانه‌ها نیز می‌توانند دلیل بر آرتروز گردن باشند.
در وضعیت آرتروز شدید گردن علائم میتواند درد ناشی از وجود خارهای استخوانی باشد. شما به خوبی می‌توانید چنین دردی را تشخیص دهید؛ چرا که در یک حالت خاص از حرکت گردنی ناگهان مانند سوزنی در درون گردن شما عمل می‌کند. این خارهای استخوانی ممکن است وارد کانال نخاعی نیز شده باشند و سبب آسیب به عصب‌های اصلی بدن شوند و و التهاب و درد زیادی را به همراه داشته باشند. بنابراین در حالت آرتروز شدید گردن علائمی مانند گزگز شدن، بی‌حسی و ضعف شانه دست و بازو نیز محتمل خواهند بود.
آرتزوز گردن و درد در دستها
آرتروز گردن یکی از مشکلات شایع در بین افراد میانسال و سالمندان است که ممکن است باعث درد و ناراحتی در منطقه گردن شود. اما آیا این بیماری میتواند باعث درد در دستها نیز شود؟ در این متن، به این موضوع پرداخته می‌شود.
آرتروز گردن و درد در دستها ممکن است به طور مستقیم یا غیرمستقیم با یکدیگر ارتباط داشته باشند. اصطلاحاً، آرتروز یا استئوآرتریت به تخریب غضروف و سایر ساختمان‌های مفصلی اطلاق می‌شود. وقتی غضروف در مفصل گردن تخریب می‌شود، ممکن است باعث درد، سفتی و محدودیت حرکت در منطقه گردن شود.
اگر آرتروز گردن به مراحل پیشرفته‌تری برود، ممکن است به علت فشار و فشردگی بر عصب‌ها، درد در دستها نیز به وجود آید. این فشار میتواند به طور غیرمستقیم از طریق ستون فقرات به دستها منتقل شود و درد و ناراحتی در انگشتان، مچها و حتی بازوها ایجاد کند.
همچنین، اگرچه آرتروز گردن به طور مستقیم منجر به درد در دستها نمی‌شود، اما تغییرات در نحوه حرکت و نگهداری گردن ممکن است به شکل غیرمستقیم در تحمل و استحکام دستها تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، یک فرد با آرتروز گردن ممکن است به دلیل درد و سفتی در گردن، حرکت دستها و مچها را محدود کند یا از حرکات نامناسبی استفاده کند که باعث ایجاد فشار بیشتر بر مفاصل دستی شود.
به طور کلی، هرگونه درد و ناراحتی در دستها که با آرتروز گردن همراه باشد، ممکن است نتیجه تأثیر مستقیم یا غیرمستقیم این بیماری بر دستها باشد. برای افرادی که با این مشکل روبرو هستند، مشاوره با پزشک متخصص و ارائه درمان‌های مناسب میتواند به کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی کمک کند.
فرق دیسک گردن با آرتروز گردن چیست
درک فرق بین دو بیماری متداول و شایع گردنی، یعنی دیسک گردن و آرتروز گردن، بسیار مهم است. هر دو بیماری می‌توانند باعث درد و ناراحتی در منطقه گردن شوند، اما علائم، علت‌ها و راهکارهای مدیریت آنها متفاوت است.
در دیسک گردن، بافتی به نام دیسک که در بین مهره‌های گردنی واقع شده است، تحت فشار قرار می‌گیرد. این فشار میتواند باعث ترکیدگی یا فشار بر روی دیسک شود و منجر به علائمی مانند درد، سختی حرکت و تنگی عصبی در ناحیه گردنی شود. علت اصلی دیسک گردن ممکن است ترکیدگی دیسک، فشار بر عصب‌ها یا تخریب آن باشد. عواملی مانند جابه‌جایی مهره‌ها، ضعف عضلات گردن و جاذبه نیز میتواند نقش داشته باشند اما آرتروز گردن یک بیماری تخریبی است که با تخریب غضروف در مفاصل گردن همراه است. در این بیماری، غضروف مفاصل گردن تخریب شده و باعث درد، سفتی و محدودیت حرکت گردن می‌شود. علت اصلی آرتروز گردن میتواند سن، تغییرات ساختاری در مفصل گردن، فعالیت‌های فیزیکی سنگین و حتی عوامل ژنتیکی باشد. در دیسک گردن، علائم شامل درد حاد در ناحیه گردن، سردرد، درد در بازوها و شانه‌ها، سختی حرکت و تنگی عصبی می‌شود، در حالی که در آرتروز گردن، علائم شامل درد، سفتی و محدودیت حرکت گردن، خستگی و تورم مفاصل است.
عوامل ابتلا به آرتروز گردن
یکی از مهمترین مسائل برای افراد مبتلا به آرتروز گردن این است که دلیل ابتلای به این بیماری چه بوده و اساساً چرا خشکی مایع مفصلی و فرسایش استخوانی به سراغ‌شان آمده است. البته دانستن عوامل ابتلا به آرتروز میتواند به شناخت هر چه بیشتر این بیماری و پیشگیری از ابتلای به آن نیز کمک کند. بنابراین مهمترین عوامل ابتلا را به شرح زیر ذکر خواهیم کرد:
کهولت سن:
اغلب مبتلایان به انواع آرتروز افراد بالای 55 سال هستند و دلیل این امر، فرسودگی طبیعی مفاصل و فرسایش آنها به دلیل گذر زمان است. خشکی دیسک و از دست رفتن خاصیت ارتجاعی آن، میتواند باعث خشکی کپسول‌های مایع مفصلی شده و اصطکاک بین استخوان‌ها را افزایش دهد.
شرایط کاری غیر استاندارد:
یکی از مسائل مهمی که در بروز عارضه آرتروز گردن بسیار موثر است و حتی بیش از کهولت صرف میتواند تاثیرگذار باشد، فعالیت‌های غیر استانداردی است که برای زمانی طولانی انجام گرفته باشد. بد ماندن گردن و ستون فقرات حین کار اگر شغلی داشته باشید که شما را مجبور به چنین وضعیتی کرده میتواند بسیار خطرناک باشد. به عنوان مثال میز غیر استاندارد و نگاه کردن به مانیتور یا نگاه کردن به گوشی موبایل برای ساعات طولانی و یا حتی مطالعه و نوشتن برای ساعات طولانی و… به طور کلی می‌توان گفت در یک وضعیت ماندن گردن برای مدتی طولانی اگر به صورت صاف و ایستاده نباشد، میتواند امکان آرتروز را افزایش دهد. این مسئله درباره نوازندگان نیز بسیار صدق می‌کند. نوازندگان سازهایی مانند ویولن و دیگر سازهای زهی که برای ساعاتی طولانی گردن خود را خم یا کج نگاه می‌داند، در معرض آرتروز گردن خواهند بود.
ورزش سنگین:
ورزش‌های سنگینی که حرکات سخت و سنگین دارند مانند کشتی، ژیمناستیک و… می‌توانند زمینه ساز آرتروز باشند. در این ورزش‌ها چون گردن از دامنه حرکتی خود بیشتر حرکت می‌کند و این کار با اعمال فشار خارجی نیز اتفاق می‌افتد، میتواند آسیب‌زا باشد.
تروما:
آسیب‌های ناشی از ضربه‌های ناگهانی، تصادفات یا مصدومیت‌های جدی از ناحیه گردن نیز میتواند در سال‌های بعدی زندگی باعث بروز آرتروز گردن شود.
کم‌تحرکی:
اگر فعالیت ورزشی و یا تحرکات روزانه شما بخصوص در ایام جوانی کم باشد، بیش از دیگر افراد مستعد خشک شدن مفاصل خواهید بود.
مصرف دخانیات:
تحقیقات متعددی نشان داده که مصرف دخانیات برای سال‌های متمادی، احتمال ابتلا به خشکی مفاصل و آرتروز گردن را افزایش می‌دهد.
تشخیص آرتروز گردن
بدون شک قدم اول برای تشخیص صحیح، معاینه بالینی گردن، شانه و بازوهاست. در این معاینه ممکن است مولفه‌هایی مانند قدرت بازوها و انگشتان، احساس لامسه دست، واکنش‌های بدنی، انعطاف و محدوده حرکتی دست و گردن و…. توسط پزشک شما بررسی شود. اما این معاینات به تشخیص اولیه خواهد انجامید و اگر پزشک آرتروز را تشخیص دهد یا به آن شک کند، در هر صورت برای انجام آزمایشات تکمیلی باید یکی از انواع آزمایشات تشخیص آرتروز گردن را بر روی شما انجام دهد تا هم ماهیت بیماری هم نوع و شدت آن آشکار شود. این آزمایشات ممکن است یک یا دو مورد از موارد زیر باشند:
- ام آر آی
- عکس‌برداری پرتو ایکس
- سی تی اسکن
- نوار عصب و عضله
این آزمایشات و تصویربرداری‌های دقیق، اطلاعات زیادی را در اختیار پزشک شما قرار خواهد داد. به این ترتیب نوع آرتروز، محل دقیق وقوع آن، شدت اصطکاک و خشکی مفاصل، وجود احتمالی خارهای استخوانی، مدت زمان نسبی ابتلا به بیماری، میزان پیشرفت بیماری و سرعت پیشرفت آن، علت احتمالی وقوع آن و همچنین احتمال تبدیل و گسترش بیماری از آرتروز به دیگر بیماری‌ها مانند تنگی کانال نخاعی و… همگی با انجام این آزمایشات به دست خواهد آمد.
عوارض و خطرات آرتروز گردن
آرتروز گردن یک بیماری تخریبی در مفاصل گردن است که میتواند به شدت زندگی روزمره فرد را تحت تأثیر قرار دهد. در این متن، به بررسی خطرات آرتروز گردن پرداخته می‌شود.
آرتروز گردن میتواند عوارض و مشکلات متعددی را برای فرد به همراه داشته باشد. برخی از عواقب این بیماری شامل موارد زیر می‌شود:
- درد مزمن: یکی از عوارض اصلی آرتروز گردن، درد مزمن است که ممکن است باعث محدودیت حرکت، ناتوانی در انجام فعالیت‌های روزمره و کاهش کیفیت زندگی شود.
- تورم و سفتی مفاصل: آرتروز گردن میتواند منجر به تورم و سفتی مفاصل گردن شود که باعث محدودیت حرکت و ایجاد ناراحتی بیشتر می‌شود.
- تخریب غضروف: در آرتروز گردن، غضروف مفاصل گردن تخریب می‌شود که ممکن است منجر به استخوان‌زایی غیرطبیعی و سختی در مفاصل شود.
- تأثیر بر کیفیت خواب: درد و ناراحتی ناشی از آرتروز گردن میتواند به طور مستقیم بر کیفیت خواب فرد تأثیر بگذارد و باعث بی‌خوابی و استرس شود.
درمان آرتروز گردن
پس از تشخیص دقیق عارضه بر اساس اطلاعات به دست آمده از آزمایشات فوق پزشک شما باید بهترین راه درمان را برای بیماری شما تجویز کند. این راه میتواند بسته به شدت بیماری، میزان درد شما و بسیاری عوامل دیگر متفاوت باشد؛ اما بدون شک یکی راه‌های درمانی زیر و یا تلفیقی از این روش‌ها برای درمان شما به کار بسته خواهد شد:
دارو درمانی:
نخستین گام، تجویز داروهایی مانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، داروهای مسکن و داروهای شل کننده عضلات است. در کنار تجویز دارو پزشک ممکن است روش‌های زیر را نیز به کار ببندد.
فیزیوتراپی:
فیزیوتراپی را می‌توان مکملی عالی برای دارو درمانی در بیماری آرتروز گردن دانست. این کار به تقویت مجدد عضلات آسیب دیده، شل شدن و منعطف شدن دوباره آنها، بازگشت دامنه محدود شده حرکات مفصلی و بهبود عملکرد مفاصل کمک خواهد کرد.
محافظت فیزیکی:
استفاده از انواع بریس‌ها و گردنبندهای طبی نگه دارنده نیز میتواند بسیار موثر باشد و ضمن نگهداری از وضعیت گردن، از بروز حرکات ناگهانی و ناخودآگاه نیز جلوگیری کند.
تزریق:
برای بیمارانی که شدت درد در آنها بسیار بالاست و توان تحمل آن را ندارند، ممکن است تزریق داروهای استروئید، بلاک اپیدورال گردنی، بلاک عصب‌های فاست گردنی، بلاک عصب شاخه میانی و… انجام گیرد.
رادیوتراپی:
در برخی مواقع ممکن است برای کاهش ماندگار شدت درد و کم کردن التهابات عصبی پزشکان با استفاده از روش‌های خاصی امواج رادیویی مشخصی را به محل عصب‌های ملتهب و درگیری بیماری تابانده و تا حدودی باعث ضعف در عملکرد آن رشته عصبی گردند که در نهایت به کاهش درد خواهد انجامید.
جراحی آرتروز گردن:
آخرین روش درمانی که تنها در شرایط خاص توسط پزشک تجویز می‌شود، انواع جراحی آرتروز گردن است. زمانی که دیگر روش‌های درمانی نتوانند به بهبود وضعیت کمک کنند و یا در شرایط خاصی که خارهای استخوانی موجب فشار به کانال عصبی در ستون فقرات شده باشند، پزشک شما باید یکی از دو روش زیر را برای جراحی گردن شما به کار گیرد:
- جراحی تنگی کانال نخاعی گردن
- عمل جراحی فیوژن ستون فقرات
که در هر دو روش فوق، هدف نهایی حذف عامل فشار بر رشته‌های عصبی مرکزی و محیطی ستون فقرات است.
درمان آرتروز در گردن در منزل
برای پیشگیری از وقوع آرتروز گردن در سنین بالاتر کافی است به بخش توضیح عوامل ابروز این بیماری در همین مقاله مراجعه کنید و زمینه‌های آن را در زندگی روزمره خود حذف کنید؛ اما حتی اگر بیماری شما تشخیص داده شده و اکنون از آرتروز رنج می‌برید، در کنار درمان‌های پزشک خود می‌توانید در خانه این نکات را نیز انجام دهید تا بیماری شما زودتر بهبود یابد:
- کمپرس سرد:
استفاده از کیسه‌های یخ و کمپرس سرد به کم کردن التهابات عصبی و همینطور سفتی گردن کمک خواهد کرد.
- بستر خواب استاندارد:
حتما سعی کنید که تشک و بالشت سفت و طبی متناسب با سر و گردن خود خریداری کنید و تا حد امکان، رو به بالا بخوابید.
- ترک دخانیات:
اگر عادت به مصرف دخانیات مانند سیگار و قلیان دارید، باید بدانید که این نوع مواد از اثربخشی داروهای درمانی شما کم می‌کند. بنابراین برای تاثیر کافی داروها حتماً مصرف خود را به صفر برسانید.
- حفظ موقعیت گردن:
حتماً مواظب باشید که موقعیت گردن شما تحت هر شرایطی استاندارد باشد. از تماشای غیر استاندارد به مانیتور، تلویزیون، گوشی موبایل و حتی مطالعه کتاب خودداری کنید و در زندگی روزمره نیز سعی کنید که قوز ناشی از خستگی را حفظ کنید. در هر شرایطی سعی کنید که موقعیت طبیعی گردن خود را حفظ کنید و از حرکات ناگهانی و چرخش‌های سریع گردن خودداری نمایید.
بهترین قرص و دارو ها برای درمان آرتروز گردن
آرتروز گردن یکی از مشکلات شایع در بین افراد میانسال و سالمندان است که میتواند به درد و ناراحتی مزمن منجر شود. در این متن، بهترین قرص‌ها و داروهای مورد استفاده برای درمان آرتروز گردن مورد بررسی قرار می‌گیرند.
- آنتی‌التی‌روئیدها (NSAIDs):
این دسته از داروها شامل ایبوپروفن و ناپروکسن می‌شوند که به عنوان ضد التهاب‌های غیر استروئیدی عمل می‌کنند. آنها به کاهش درد و التهاب کمک می‌کنند و می‌توانند در مدت کوتاهی تسکین بدهند. - کورتیکواستروئیدها (کورتیکوستروئیدها):
این داروها از جمله پردنیزولن و دیکلوفناک که به صورت تزریقی یا خوراکی مصرف می‌شوند، موثر در کاهش التهاب و درد آرتروز گردن هستند. - گلوکوزامین و کندروئیتین:
این مواد معدنی ویتامین‌هایی هستند که به بهبود سلامتی غضروف و بازسازی بافت‌های آسیب دیده کمک می‌کنند. مصرف طولانی‌مدت آنها میتواند به بهبود وضعیت آرتروز گردن کمک کند. - سولفات گلوکوزامین:
این ماده معدنی میتواند بهبود درد و مشکلات مربوط به حرکت را در آرتروز گردن فراهم کند. - مکمل‌های غذایی حاوی اسید چرب امگا-۳:
مطالعات نشان داده‌اند که مصرف مکمل‌های غذایی حاوی امگا-۳ میتواند به کاهش التهاب و درد مرتبط با آرتروز گردن کمک کند.
هرچند این داروها و روش‌ها می‌توانند بهبودی در وضعیت آرتروز گردن به ارمغان بیاورند، اما مهمترین نکته این است که قبل از هرگونه تغییر در درمان خود، با پزشک خود مشورت کنید.
بهترین رژیم غذایی برای درمان آرتروز گردن
آرتروز گردن یک بیماری تخریبی در مفاصل گردن است که میتواند باعث درد، سفتی، و محدودیت حرکت شود. تغییرات در رژیم غذایی میتواند بهبود در علائم آرتروز گردن و کاهش التهاب مفاصل را فراهم آورد.
- مواد غذایی ضد التهاب:
افزودن مواد غذایی ضد التهاب به رژیم غذایی میتواند به کاهش التهاب‌های مفاصل کمک کند. موادی مانند ماهی چرب (مانند ماهی سردابی، ماهی ماکرل، ماهی سرخ کوچک)، روغن زیتون، آووکادو، زغال اخته و مغزهای آجیل مانند بادام و گردو می‌توانند به عنوان منابع غنی اسیدهای چرب امگا-۳ و آنتی‌اکسیدان‌ها مفید باشند. - مواد غذایی غنی از ویتامین D و کلسیم:
ویتامین D و کلسیم اهمیت بسیاری در حفظ سلامتی استخوان‌ها و مفاصل دارند. موادی مانند ماست، پنیر، سبزیجات دلمه‌ای، ماهی چرب، تخم مرغ و مکمل‌های ویتامین D می‌توانند به ارتقاء سلامت استخوان‌ها و مفاصل کمک کنند. - مواد غذایی حاوی آنتی‌اکسیدان‌ها:
آنتی‌اکسیدان‌ها می‌توانند در کاهش التهاب‌ها و حفاظت از سلامت مفاصل مؤثر باشند. موادی مانند میوه‌ها و سبزیجات رنگارنگ (مثل هویج، بروکلی، توت فرنگی، تمشک، پرتقال، و توت سیاه) و موادی مانند گیاهان دارویی (مثل زنجبیل، زعفران، زیره سبز و گردو) می‌توانند منابع خوبی از آنتی‌اکسیدان‌ها باشند. - محدود کردن مصرف مواد غذایی مزیت دار:
مصرف مواد غذایی پرچرب، پرقند، و پرنمک باید محدود شود. مصرف غذاهای فرآوری شده، شیرینی‌ها، نان سفید، و غذاهای سرخ شده باید به حداقل محدود شود، زیرا مصرف زیاد آنها میتواند به التهاب‌های مفاصل افزوده و وضعیت آرتروز گردن را تشدید کند. - مصرف آب به مقدار کافی:
مصرف آب به مقدار کافی میتواند در حفظ سلامتی مفاصل و حرکت آسان‌تر آنها مؤثر باشد. مصرف حداقل ۸ لیوان آب در روز به عنوان حداقل مقدار مورد نیاز برای بدن توصیه می‌شود.
جمع بندی:
آرتروز گردن یک بیماری مفصلی عصبی است که در آن مفاصل مهره‌های گردنی به دلیل خشکی و اصطکاک شدید، دچار فرسایش شده و درد و فشار زیاد به همراه خشکی گردن را به همراه می‌آورند. در این مطلب سعی بر آن بود که با بیانی ساده و مختصر تمامی علائم و عوامل ابتلا به آرتروز گردن توضیح داده شود؛ بنابراین اگر می‌خواهید که از دشواری‌های این بیماری بخصوص در سنین بالاتر در امان بمانید، بهتر است که از عوامل ابتلای این بیماری دوری کنید و خود را در معرض آسیب قرار ندهید.
