جراحی تومور مغزی

برخلاف گذشته که بعضی از تومورهای مغزی جراحی نمیشدند و با فواصل زمانی مشخص ام آر آی انجام میشد، در حال حاضر یکی از مهمترین فاکتورها در کنترل بیماری افراد مبتلا به تومور جراحی تومور مغزی و برداشتن حداکثر میزان ممکن از ضایعه است، چه تومور مغزی خوش‌خیم باشد و چه تومور بدخیم مغزی. تنها در موارد نادری که توموری احتمالا خوش خیم با سایز کوچک وجود داشته باشد ویا اینکه بیهوشی بیمار از نظر مشکلات دیگر پزشکی بسیار خطرناک باشد این گزینه وجود دارد که برای جراحی صبر کرد و تومور را مدتی تحت نظر گرفت.

طبیعتا انجام جراحی و برداشتن تومور با انواع خطرات همراه است جراح مغز و اعصاب همواره خطر و فایده عمل را در نظر گرفته و بعد درمان جراحی را به شما پیشنهاد میدهد. در زمان عمل، هر قدر حجم بیشتری از تومور برداشته شود کمک بیشتری به بیمار شده مشروط به اینکه تلاش برای عدم آسیب بافت طبیعی مغز را در نظر داشته باشیم و به این دلیل گاهی لازم است مقداری از تومور برای حفظ عملکرد طبیعی مغز برداشته نشود و چیزی که در این میان تعیین کننده است مهارت و تجربه بهترین جراح تومور مغزی در زمان جراحی است تا خطر عوارض را به حداقل برساند گرچه هرگز این خطر به صفر نمی رسد.

عوارض جراحی تومور مغزی

با توجه به اینکه هر قسمت از مغز عملکرد خاصی دارد بسته به محل تومور احتمال بروز عوارض مختلف در تومورهای مختلف فرق خواهد کرد اما برخی عوارض جراحی تقریبا بین همه مشترک است و هر بیماری که تحت جراحی قرار میگیرد را تهدید میکند

( برای مشاهده عوارض جراحی تومور مغزی کلیک کنید ) 

درمانهای غیر جراحی تومور مغزی

گاهی امکان خارج کردن کامل یک تومور وجود ندارد، گاهی تومور عود میکند و گاهی تومور بدخیم است؛ در تمام این موارد لازم است غیر از جراحی درمان دیگری هم انجام شود. در اکثر تومورهای خوش خیم مغزی میتوان بدون درمان دیگر فقط بیمار را تحت نظر گرفت و برعکس در مورد تومورهای بدخیم، حتما لازم است درمانهای تکمیلی انجام شوند.
شایعترین درمان تکمیلی رادیوتراپی یا پرتودرمانی است. در این درمان در واقع اشعه ایکس به سمت محدوده تومور تابانیده میشود تا از تکثیر غیر طبیعی سلولها جلوگیری کند و سلولهای معیوب را از بین ببرد. در مورد تومورهای بدخیم، بدون این درمان عود ضایعه به زودی اتفاق می‌افتد. طبیعتا اشعه باعث آسیب بافتهای در معرض که سالم هستند هم میشود که ممکن است برای بیمار آزاردهنده باشد مثل ریزش مو، سوزش مخاط دهان و حلق، سردرد، سرگیجه و تهوع. در مورد تومورهای خوش خیم، گاهی عود تومور قابل جراحی نیست و گاهی نگران رشد قسمتی از تومور هستیم که برداشته نشده است و برای کنترل آن لازم است پرتودرمانی انجام شود. پرتودرمانی معمولا در چندین جلسه روزانه که حدود یک ماه یا کمی بیشتر طول میکشد انجام میگیرد و بیمار هر روز به مرکز پرتودرمانی مراجعه کرده و بعد از آن به خانه باز میگردد.
“رادیوسرجری” به معنی جراحی با اشعه است و انواعی دارد مثل “گامانایف” و “سایبرنایف”.‌در این روش اشعه با میزان زیاد و معمولا در یک جلسه به تومور تابانیده میشود. گرچه به دلیل مراجعه یک جلسه‌ای و عوارض کمتر معمولا بهتر از رادیوتراپی توسط بیماران تحمل میشود اما متاسفانه در بسیاری از تومورهای قابل انجام نیست و در این بیماران همان پرتودرمانی معمول توصیه میگردد.
درمان دیگر شیمی درمانی است. در مورد شایعترین تومورهای بدخیم مغز، شیمی درمانی خوشبختانه به صورت خوراکی انجام میگیرد و نیاز به بستری کمتر وجود دارد اما گاهی هم شیمی درمانی تزریقی و بستری مکرر مورد نیاز است. این درمان هم میتواند عوارض خود را داشته باشد مثل ریزش مو، تهوع، اختلال در سلولهای خونی و عوارض کبدی کلیوی.

آیا تومورهای مغزی عود میکنند؟

پاسخ این سوال قطعا مثبت است؛ در واقع هم تومورهای خوش خیم و هم بدخیم مغزی احتمال عود دارند اما تفاوت در اینجاست که خطر عود تومورهای خوش خیم کمتر از پنج درصد و در مورد تومورهای بدخیم از ۶۰ تا بیش از ۹۵ درصد. این به معنی آن است که حتی در صورتی که یک تومور خوش خیم بطور کامل برداشته شود لازم است بیمار تا چندین سال تحت نظر باشد و با فواصل زمانی که پزشک صلاح بدانید ام آر آی انجام دهد تا در صورتی که کوچکترین نشانه‌ای از عود دیده شد قبل از اینکه با توده بزرگی مواجه شویم درمان صحیح آغاز گردد. خطر عود در مورد تومورهای خوش خیم معمولا تا پنج سال قابل توجه بوده و بعد از آن این خطر بسیار ناچیز می‌شود و نیاز به مراجعه در اکثر موارد هر دوسال خواهد بود.
اما داستان تومورهای بدخیم متفاوت است و بخصوص در مورد بدخیم ترین تومور مغزی یعنی “گلیوبلاستوم“، عود مجدد در حدود یکسال بعد عمل کاملا قابل پیش بینی است و اگر این اتفاق نیفتد جای تعحب و در عین حال خوشحالی خواهد بود؛ زیرا موارد نادری از بهبودی کامل بیماران مبتلا به این تومور هم دیده شده‌است.
در صورت مشاهده عود تومور، انتخاب روش درمانی ممکن است متفاوت با برخورد با تومور اولیه باشد و گاهی جراحی مجدد بسیار پرخطر و حتی غیرممکن است و می‌توان از روشهای غیر جراحی استفاده کرد. این تصمیم در مورد تومورهای مختلف، بیماران مختلف و تجربه و ترجیح پزشک معالج متفاوت خواهد بود.

آیا تومور مغزی کشنده است؟

وجود “تومور” در هر جای بدن قطعا تهدیدی برای سلامت خواهد بود و مغز هم مستثنی نیست با این تفاوت که جراحی تومور مغزی سختی، ظرافت، خطر و مراقبت خاص و ویژه‌ای دارد. طبیعی است که تومورهای مغزی بدخیم ماهیت خطرآفرینی دارند و گاهی تمام درمانهای جراحی، پرتودرمانی و شیمی درمانی در نهایت با شکست مواجه می‌شوند و متاسفانه هنوز درمان قطعی برای تومورهای بدخیم مغزی پیدا نشده. موارد بهبودی کامل و عدم عود تومور بدخیم مغزی نادر و در جهان قابل گزارش هستند. اما به هر حال وظیفه پزشک و سایر کادر درمان بکارگیری تمامی توان و امکانات برای نجات جان بیمار و افزایش طول عمر اوست و هرگز نباید از درمان و نجات ناامید شد و شاید عزیز شما که دچار تومور بدخیم مغزی شده جزء موارد نادری باشد که از آن رهایی پیدا میکند. بعلاوه حضور یک عزیز در خانواده حتی برای یک روز بیشتر هم میتواند نعمت و برکت برای اعضای آن خانواده باشد مشروط به اینکه بقای وی با حفظ عزت انسانی او همراه باشد.
این موصوع در مورد تومورهای مغزی خوش خیم بسیار متفاوت بوده در اکثر موارد حتی عود این تومورها هم قابل جراحی و درمان است. اما به هر حال دردسرها و خطرات جراحی و عوارض درمانهای غیر جراحی ممکن است در مواردی سبب آسیب جدی سلامت بیمار و حتی جان او شوند. اما با توجه به اینکه این تومورها معمولا به بافت مغز تهاجم نمیکنند بیمار شرایط خیلی بدی نخواهد داشت گرچه ممکن است با اثر گذاشتن روی قسمتی از مغز یا اعصاب مغزی مشکلاتی پدید آورند مثل کاهش بینایی و شنوایی و …

جراح تومور مغزی

بهترین جراح تومور مغزی تهران یا ایران

هنگامی که بیماران با واژه تومور مغزی برخورد میکنند و راه حل برای انها جراحی میباشد به دنبال بهترین جراح تومور مغزی تهران ، شیراز یا اصفهان و یا حتی کل ایران میگردند تا بهترین کیفیت جراحی را در بهترین بیمارستان ها داشته باشند . دکتر علیرضا طبیب خوئی جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات و تیم فوق تخصصی ایشان با سابقه هزاران جراحی موفق تومور مغزی پذیرای شما بیماران گرامی میباشد

تفاوت درمان تومورهای خوش خیم و بدخیم

آنچه در درمان این دو نوع تومور مشترک است جراحیست؛ در واقع برداشتن حجم بیشتری از تومور در مورد هر کدام از آنها عاقبت بهتری را برای بیمار فراهم میکند. تفاوت اصلی در ادامه درمان آنهاست؛ در واقع تومورهای بدخیم حتما نیاز به درمانهای تکمیلی مثل پرتودرمانی و شیمی درمانی دارند و تومورهای خوش خیم تنها در موارد نادری به این درمانها نیاز پیدا میکنند.
مساله مهم دیگر این است که تقسیم بندی تومورهای مغزی به دو نوع خوش خیم و بدخیم بسیار ساده و پیش پاافتاده است و درصد قابل توجهی از تومورهای مغزی در محدوده‌ای بین خوش خیم و بدخیم قرار میگیرند و به این ترتیب درمان آنها بعد از انجام جراحی میتواند شامل درمانهای تکمیلی باشد یا نباشد که بستگی به میزان بدخیمی، حجم تومور باقیمانده، سن بیمار و روش درمانی بکار گرفته شده توسط پزشک معالج دارد.
شاید تا پانزده یا بیست سال قبل برخی از این تومورهای با درجه بدخیمی حد وسط تنها با فواصلی تحت ام آر آی قرار می گرفتند و از جراحی آنها پرهیز میشد چراکه تصور میشد تا زمانی که رشد نکنند جراحی کمکی نخواهد کرد اما در سالهای اخیر داستان متفاوت شده؛ زیرا ثابت شده‌است این تومورها ممکن است در طول زمان به فرم بدخیم تبدیل شوند و به این دلیل جراحی با یا بدون درمانهای تکمیلی در علم حال حاضر دنیا برای این بیماران ضروری است. از طرفی حتی تومورهای خوش خیمی که جراحی موفقیت آمیز داشته و درمان تکمیلی شده یا نشده‌اند هم نه تنها ممکن است عود کنند بلکه امکان دارد با فرم بدخیم عود کنند؛ این اتفاق در مورد تومورهای کاملا خوش خیم بسیار نادر است اما در مورد تومورهای با بدخیمی متوسط کم اتفاق نمی‌افتد. به این دلیل کنترل دقیق بیماران و مراجعه منظم و تصویربرداری مرتب لازم است و میتواند با تشخیص زودهنگام عود بیماری به کنترل و درمان آن کمک شایانی نماید.

نمونه برداری یا بیوپسی

نمونه‌برداری به معنی برداشتن قسمتی از تومور برای تشخیص نوع آن است. این کار یک اقدام تشخیصی است برای مشخص شدن آنچه با آن مواجه هستیم ولی هیچ نقش درمانی نداشته و بعد از تعیین نوع ضایعه باید برنامه درمانی را مشخص کرد. (برای مشاهده متن کامل کلیک کنید )

جراحی آندوسکوپی تومورهای مغزی

ورود آندوسکوپ به حوزه جراحی مغز و اعصاب تحولی بزرگ برای کم تهاجمی کردن جراحی‌ها بود. آندوسکوپ در قاعده جمجمه و از طریق بینی اکثرا برای عمل تومورهای هیپوفیز مورد استفاده قرار میگیرد که در ادامه در مورد آنها توضیح داده خواهد شد.

اما نوع دیگری آندوسکوپ که از بالا وارد جمجمه و مغز میشود به نام “نورواندوسکوپ” عملکردی متفاوت دارد. از این آندوسکوپ برای نمونه برداری بعضی از تومور ها و کیستهای مغزی و یا خارج کردن تومورهای کوچک میتوان استفاده کرد؛ البته تومورهای بزرگ و خونریزی دهنده معمولا نیاز به انجام جراحی باز دارند و عملکرد آندوسکوپ در آنها محدود به نمونه برداری است؛ در واقع با توجه به حساست عمل تومورهای مغزی و اهمیت کنترل خونریزی مغزی، در حال حاضر بیش از نود درصد این تومورها در تمام دنیا بدون آندوسکوپ و بصورت باز جراحی میشوند که بر خلاف تصور، با عوارض و خطرات و از جمله خونریزی داخل جمجمه‌ای کمتری همراه است. استفاده دیگر نورواندوسکوپ هم در درمان هیدروسفالی است که در زیر به آن اشاره میگردد.

هیدروسفالی

در خیلی از تومورهای مغزی عارضه‌ای اضافه میشود به نام “هیدروسفالی“. هیدروسفالی به معنی تجمع مایع در مغز است. بطور طبیعی، مایعی به نام مایع مغزی نخاعی در داخل مغز (فضاهایی به نام بطنها) و اطراف مغز و نخاع جریان داشته و وظیفه شستشوی بافتهای عصبی را به عهده دارد. در صورتی که تومور مغزی سبب انسداد در مسیر این مایع شود با تجمع آن در جمجمه و افزایش فشار داخل جمجمه مواجه خواهیم شد.

گاهی قبل از اینکه خود تومور علامتی داشته باشد این تجمع مایع علامت خود را نشان میدهد که شامل سردرد، خصوصا در صبح‌ها، تهوع، استفراغ، دوبینی، تاری دید و عدم تعادل است. در مراحل پیشرفته به دنبال بی توجهی به این علائم، بیمار ممکن است دچار تشنج یا کاهش سطح هوشیاری گردد. بالا رفتن فشار جمجمه اگر به صورت شدیدی رخ داده باشد بسیار خطرناک و در زمان کوتاهی کشنده است و انجام اقدامی درمانی برای کنترل این فشار میتواند نجات بخش باشد.
درمان هیدروسفالی ممکن است با جراحی تومور همزمان اتفاق بیفتد چرا که با از بین رفتن توده، جریان مایع هم برقرار شده و مشکل برطرف میگردد. اما گاهی نمیتوان بصورت اورژانسی جراحی تومور را انجام داد؛ در این صورت یک لوله باریک در یک عمل جراحی نسبتا کوتاه داخل مغز قرار داده میشود که موقتا مایع را به بیرون تخلیه مینماید تا زمانی که درمان اصلی و دائم انجام گیرد.
اگر با برداشتن تومور همچنان هیدروسفالی برقرار باشد لازم است درمان دائمی برای آن انجام شود چرا که لوله‌ای که در بالا ذکر شد مایع را به بیرون از مغز هدایت میکند و با برداشتن آن مجددا تجمع مایع اتفاق می‌افتد. دو درمان دائمی برای هیدروسفالی وجود دارد: شنت و آندوسکوپی. شنت لوله‌ایست باریک که از داخل مغز در زیر پوست به شکم، ریه یا قلب متصل شده و مایع مغزی نخاعی را درون انها خالی میکند. در آندوسکوپی، راه جدیدی برای تخلیه مایع ایجاد میگردد که جایگزین راه قبلی که توسط تومور تخریب شده باشد. موفقیت شنت بیش از آندوسکوپی است اما از سوی دیگر احتمال عفونت، گرفتگی و نیاز به تعویض در شنتها کم نیست. از سوی دیگر در بعضی تومورها شنت، و در بعضی آندوسکوپی روش بهتری تلقی میگردد و در برخی دیگر هر دوراه قابل استفاده هستند که جراح مغز و اعصاب یکی از آندو را انتخاب خواهد کرد.